نقش مواد مغذی در پیشگیری از ریزش مو

هرچند که مو یک بافت مرده است اما فولیکول های مو سلول های زنده هستند  و رشد و سلامت مو وابسته به سلامت این سلول ها می‌باشد. فولیکول ها همانند هر سلول زنده دیگری نیازمند دریافت مواد مغذی هستند بنابراین کمبود مواد مغذی رشد و سلامت مو را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه تا به حال مطالعات متعددی در خصوص رابطه سوءتغذیه بخصوص کمبود انرژی و پروتئین با ریزش مو صورت گرفته است اما مطالعات در خصوص کمبود هریک از مواد مغذی در افراد سالم هنوز کافی نمی باشد. در ادامه به بررسی اثرات کمبود بعضی مواد مغذی بر ریزش مو پرداخته می‌شود.

ویتامین E

مطالعات رابطه معنی داری بین ریزش مو و استرس اکسیداتیو   نشان داده اند به طوری که در افراد مبتلا به ریزش مو معمولا ظرفیت آنتی اکسیدانی به خصوص در پوست فرق سر نسبت به سایر افراد پایین تر است.

ویتامین های گروه B

کمبود بیوتین یا ویتامین B7 با درماتیت (التهاب پوستی)، و ریزش مو   ارتباط دارد و بیان شده تامین نیاز روزانه این ویتامین در پیشگیری از ریزش مو موثر است.

 کمبود شدید نیاسین یا ویتامین B3 سبب بیماری پلاگر می شود. ورم ها، زخم های پوستی و ریزش مو از عوارض اصلی این بیماری است. دریافت کافی این ویتامین برای سلامت پوست و مو لازم می باشد.

کمبود اسید فولیک یا ویتامین B9 می تواند ساخت کلاژن موجود در پوست و مو را دچار اختلال کند. کلاژن یک پروتئین سه رشته ایی و فراوان ترین پروتئین بدن انسان است. اسید فولیک در تکثیر DNA  نقش دارد. سلول های پوست و مو تکثیر سلولی زیادی دارند. اسیدفولیک با انتقال گروه متیل در ساخت اسیدآمینه های گوگرددار در ساختار کلاژن نقش دارد.

روی

روی به عنوان کوفاکتور متالوآنزیم ها تقریبا در تمام فرآیندهای متابولیسمی بدن نقش دارد و روی رشد مو نیز موثر است. روی همچنین نقش عملکردی مهمی در چرخه فولیکول های مو ایفا می کند.

مس

مس نیز مانند روی کوفاکتور بسیاری ار آنزیم های دخیل در متابولیسم فعالیت های بدن از جمله آنزیم لیزیل اکسیداز است که در ساخت کلاژن نقش دارد. مس همچنین نقش اساسی در افتراق و تکثیر سلول های پوستی ایفا می کند. این سلول ها فیبروبلاست های اختصاصی هستند که نقش مهمی در رشد فولیکول های مو ایفا می کنند.

آهن

مطالعات متعددی رابطه بین کمبود آهن و ریزش مو را بررسی کرده اند. تقریبا بیشتر این مطالعات روی زنان انجام شده و تاکید بر ریزش مو با آسیب دائمی غیرفولیکولی (noncicatricial) دارد. براساس نتایج مطالعات انجام شده در این مورد، این احتمالات وجود دارد که کمبود آهن با ریزش مو در ارتباط باشد. بنابراین کم خونی ناشی از فقر آهن باید درمان شود.

آمینواسیدها

باتوجه به ذخایر آمینواسیدها معمولا احتمال کمبود نادر است البته در این مورد اسید آمینه لیزین مستثنی است. با توجه به زیست دسترسی پایین این اسیدآمینه در مواد غذایی، احتمال کمبود آن وجود دارد. لیزین نقش مهمی در برداشت روی و آهن ایفا می کند. سیستین و متیونین اسیدهای آمینه تامین کننده سولفور مورد نیاز بدن هستند. سولفور ماده اصلی تشکیل دهنده پوست و مو است و سبب استحکام آنها می شود. به همین دلیل این دو اسید آمینه به مقدار زیاد در پروتئین های تشکیل دهنده بافت مو و پوست یافت می شوند و کمبود آنها استحکام و سلامت این بافت ها را به خطر می اندازد.

نوشته های مشابه

0 0 رای ها
امتیاز این مقاله
اشتراک در
اطلاع از
0 دیدگاه
بازخورد (Feedback) های اینلاین
مشاهده همه دیدگاه ها
دکمه بازگشت به بالا
0
افکار شما را دوست داریم، لطفا نظر دهید.x