پروتئین

پروتئین‌ها یک ماده مغذی اساسی برای بدن و یکی از واحدهای ساختمانی بافت‌های بدن هستند همچنین دریافت آنها حاوی انرژی می باشد.

در بدن پروتئین‌ها همانند کربوهیدرات‌ها ۴ کالری به ازای هر گرم انرژی تولید می‌کنند این درحالی است که چربی‌ها به ازای هر گرمشان ۹ کالری انرژی تولید می‌کنند.

پروتئین‌ها را در سراسر بدن از جمله در عضلات، استخوان‌ها، پوست، مو و تقریباً هر بخش یا بافت بدنی می‌توان یافت.

انسان‌ها باید روزانه پروتئین‌ها را از راه مواد غذایی دریافت کنند. مقدار قابل ‌قبول دریافت پروتئین روزانه حدود ۱۵درصد کالری مصرفی روزانه می باشد.

اسید های آمینه

اسیدهای آمینه ساختار تشکیل دهنده اصلی پروتئین هستند. حدود ۲۰ اسید آمینه وجود دارد. ساختارها اسیدهای آمینه در پروتئین های مختلف متفاوت می باشد.

سه نوع غذای پروتئینی وجود دارد:

پروتئین کامل

۹ اسید آمینه ضروری وجود دارد که بدن انسان آن ها را نمی سازد، بنابراین آن ها باید در رژیم غذایی ما وجود داشته باشند.

مواد غذایی با پروتئین کامل، حاوی تمام اسیدهای آمینه ضروری هستند. بیشتر آن ها در غذاهای حیوانی مانند گوشت ها ، لبنیات و تخم مرغ یافت می شود. سویا منبع گیاهی پروتئین کامل هستند.

پروتئین های ناقص

مواد غذایی با پروتئین های ناقص، حاوی همه ی اسید آمینه ضروری نمی باشد، بنابراین پروتئین آن ها کامل نیست. غذاهای گیاهی مانند نخود فرنگی، لوبیا، غلات و … بیشتر حاوی پروتئین ناقص هستند.

پروتئین های مکمل

مواد غذایی که حاوی پروتئین های ناقص هستند باید برای تهیه پروتئین کامل با هم ترکیب شوند. نمونه های آن ها شامل عدس پلو، لوبیا پلو، ماش پلو، شیربرنج، نان با کره بادام زمینی و … می باشد.

کمبود پروتئین ها

دستورالعمل های غذایی  آمریکایی ها توصیه می کنند که بزرگسالان باید بین ۱۰ تا ۳۵ درصد کالری را به طور روزانه از پروتئین دریافت کنند. برای کودکان این میزان ۱۰ تا ۳۰ درصد است.

با این حال، کمبود پروتئین در رژیم غذایی به خصوص در کودکان می تواند خطرناک و نگران کننده باشد.

عوارض کمبود پروتئین عبارتند از:

• از دست دادن توده عضلانی در بزرگسالان
• ضایعات پوستی
• ضعف ماهیچه
• موهای نازک و شکننده
• رشد نا کافی در کودکان
• ورم، احتباس مایعات در بدن

غذاهای پروتئینی فقط غذاهای گوشتی نمی باشند. غذاهای دریایی، تخم مرغ، عدس و لوبیا، نیز پروتئین بدن را تأمین می کنند. عواملی مانند سن، جنس، سطح فعالیت و وضعیت، به عنوان مثال بارداری، در میزان نیاز بدن به پروتئین نقش دارند.